Nadwzroczność (dalekowzroczność) – wada wzroku spowodowana zbyt krótką gałką oczną, powoduje ogniskowanie równoległej wiązki światła przez układ optyczny za siatkówką i dlatego powstający obraz jest nieostry. Soczewka jest zmuszona do nieustannego wysiłku, żeby skupić promienie światła na siatkówce.
Osoby z tą wadą dobrze widzą z daleka, jednak wyraźne widzenie z bliska jest problematyczne. Początkowo objawy mogą być bardzo słabo widoczne lub wręcz niedostrzegalne. Z wiekiem pojawiają się coraz większe trudności przy patrzeniu z bliska, a ostatecznie nawet odległe obiekty stają się niewyraźne.
Wada często jest dziedziczna, a także może być powiązana z astygmatyzmem.
Do objawów nadwzroczności można zaliczyć:
- niewyraźne widzenie obiektów bliskich,
- bóle głowy i oczu przy spowodowane wysiłkiem koniecznym do skupienia wzroku na bliskie odległości,
- zbieżne zezowanie u dzieci.
Obraz wdziany przez osobę bez wady wzroku.
Obraz widziany przez osobę z nadwzrocznością.
Sposoby korekcji nadwzroczności
- stosowanie skupiających (plusowych) soczewek okularowych oraz soczewek kontaktowych,
- chirurgiczna korekcja dalekowzroczności.
Dowiedz się więcej, oglądając krótki film na temat nadwzroczności.
Test na dalekowzroczność
W celu przeprowadzenia testu należy zasłonić jedno oko i badać odsłonięte.
Należy sprawdzić który znak wydaje się bardziej czarny. Jeśli znak bardziej czarny zauważymy na tle zielonym, może to świadczyć o nadwzroczności, a jeżeli bardziej czarny wydaje się znak na czerwonym tle, to najprawdopodobniej możemy podejrzewać krótkowzroczność.
Pamiętać należy, że jest to tylko badanie poglądowe. Najważniejsze są regularne badania, profilaktyka i wczesna diagnoza u lekarza okulisty.
